OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

z dnia 15 maja 2020 r.

w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu

Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 15 maja 2020 r. (poz. 971)

USTAWA

z dnia 1 marca 2018 r.

o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu¹⁾

Rozdział 5

Środki bezpieczeństwa finansowego oraz inne obowiązki instytucji obowiązanych

 

Art. 35. 1. Instytucje obowiązane stosują środki bezpieczeństwa finansowego w przypadku:
1) nawiązywania stosunków gospodarczych;
2) przeprowadzania transakcji okazjonalnej:
   a) o równowartości 15 000 euro lub większej, bez względu na to, czy transakcja jest przeprowadzana jako pojedyncza operacja, czy kilka operacji, które wydają się ze sobą powiązane, lub
   b) która stanowi transfer środków pieniężnych na kwotę przekraczającą równowartość 1000 euro;
3) przeprowadzania gotówkowej transakcji okazjonalnej o równowartości 10 000 euro lub większej, bez względu na to,
czy transakcja jest przeprowadzana jako pojedyncza operacja, czy kilka operacji, które wydają się ze sobą powiązane w przypadku instytucji obowiązanych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 23;
4) obstawiania stawek oraz odbioru wygranych o równowartości 2000 euro lub większej, bez względu na to, czy transakcja jest przeprowadzana jako pojedyncza operacja, czy kilka operacji, które wydają się ze sobą powiązane w przypadku instytucji obowiązanych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20;
5) podejrzenia prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu;
6) wątpliwości co do prawdziwości lub kompletności dotychczas uzyskanych danych identyfikacyjnych klienta.
   2. Instytucje obowiązane stosują środki bezpieczeństwa finansowego również w odniesieniu do klientów, z którymi utrzymują stosunki gospodarcze, z uwzględnieniem rozpoznanego ryzyka prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu, w szczególności gdy doszło do zmiany uprzednio ustalonego charakteru lub okoliczności stosunków gospodarczych.
 

Art. 36. 1. Identyfikacja klienta polega na ustaleniu w przypadku:
1) osoby fizycznej:
   a) imienia i nazwiska,
   b) obywatelstwa,
   c) numeru Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności (PESEL) lub daty urodzenia – w przypadku gdy nie nadano numeru PESEL, oraz państwa urodzenia,
   d) serii i numeru dokumentu stwierdzającego tożsamość osoby,
   e) adresu zamieszkania – w przypadku posiadania tej informacji przez instytucję obowiązaną,
   f) nazwy (firmy), numeru identyfikacji podatkowej (NIP) oraz adresu głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej – w przypadku osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą;
2) osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej:
   a) nazwy (firmy),
   b) formy organizacyjnej,
   c) adresu siedziby lub adresu prowadzenia działalności,
   d) NIP, a w przypadku braku takiego numeru – państwa rejestracji, rejestru handlowego oraz numeru i daty rejestracji,
   e) danych identyfikacyjnych, o których mowa w pkt 1 lit. a i c, osoby reprezentującej tę osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej.
   2. Identyfikacja beneficjenta rzeczywistego obejmuje ustalenie danych, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a i b, w przypadku posiadania informacji przez instytucję obowiązaną – również danych, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit.  c–e.
   3. Identyfikacja osoby upoważnionej do działania w imieniu klienta obejmuje ustalenie danych, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a–d

Cały tekst z dziennika ustaw dostępny jest na:     Dz. U. 2020 poz. 971 z dnia 15 maja 2020 r.